LES 169
Door genade leef ik. Door genade word ik vrij.
Genade is een aspect van de Liefde van God dat het meest overeenkomt met de toestand die heerst in de eenheid van de waarheid. Het is ‘s werelds meest verheven streven, want het leidt geheel aan de wereld voorbij. Het ligt buiten wat geleerd kan worden, is niettemin het doel ervan, want genade kan niet komen voordat de denkgeest zichzelf opmaakt voor ware aanvaarding. Genade wordt ogenblikkelijk onafwendbaar in hen die een tafel hebben klaargemaakt waar zij zacht neergevlijd en graag ontvangen worden kan, een altaar schoon en heilig voor de gave.
Genade is het accepteren van de Liefde van God in een wereld van ogenschijnlijke haat en angst. Alleen dankzij genade zijn haat en angst voorbij, want genade reikt een toestand aan zo tegengesteld aan alles wat de wereld bevat, dat zij wier denkgeest verlicht is door de gave van genade, niet geloven kunnen dat de wereld van angst werkelijk is.
Genade wordt niet geleerd. De laatste stap moet voorbijgaan aan al wat geleerd kan worden. Genade is niet het doel dat deze cursus nastreeft. Toch maken we ons op voor genade in de zin dat een open denkgeest de Roep om te ontwaken horen kan. Hij is niet hermetisch afgesloten voor de Stem van God. Hij is zich gaandeweg ervan bewust dat er dingen zijn die hij niet kent en is aldus bereid een toestand te accepteren die volledig verschilt van de ervaring waarmee hij bekend is en vertrouwd.
Misschien leek het erop dat we onze uitspraak tegenspraken dat de openbaring van de eenheid van de Vader en de Zoon al is vastgesteld. Maar we hebben ook gezegd dat de denkgeest bepaalt wanneer dat tijdstip zal zijn, en het al heeft bepaald. En toch drukken we jou op het hart te getuigen van het Woord van God teneinde het ervaren van de waarheid te bespoedigen en de komst daarvan te versnellen in elke denkgeest die de effecten van de waarheid op jou ziet.
Eenheid is eenvoudig het idee: God is. En in Zijn Wezen omvat Hij alles. Geen enkele denkgeest bevat iets anders dan Hem. We zeggen: ‘God is’, en doen er dan het zwijgen toe, want in die wetenschap verliezen woorden hun betekenis. Er zijn geen lippen om ze uit te spreken en er is geen deel van de denkgeest onderscheiden genoeg om te voelen dat hij zich nu gewaar is van iets dat niet hijzelf is. Hij heeft zich verenigd met zijn Bron. En als zijn Bron Zelf, is hij alleen maar.
We kunnen hierover absoluut niet spreken, schrijven, en niet eens denken. Het komt tot elke denkgeest, wanneer het totale inzicht dat zijn wil de Wil van God is, volkomen is gegeven en volkomen is ontvangen. Het brengt de denkgeest terug in het oneindige heden, waarin verleden en toekomst niet denkbaar zijn. Het ligt voorbij verlossing, voorbij elke gedachte aan tijd, voorbij vergeving en het heilige gelaat van Christus. De Zoon van God is eenvoudig opgegaan in zijn Vader, zoals zijn Vader in hem. De wereld is er helemaal nooit geweest. De eeuwigheid blijft een constante staat.
Dit gaat de ervaring die we proberen te versnellen te boven. Toch brengt vergeving, onderwezen en geleerd, de ervaringen met zich mee die getuigen dat het tijdstip dat de denkgeest zelf bepaald heeft om alles op te geven behalve dit, nu nabij is. We bespoedigen het niet in die zin dat wat jij zult bieden verborgen was voor Hem die de betekenis van vergeving onderwijst.
Alle leren was reeds in Zijn Denkgeest, volledig en volbracht. Hij zag alles wat de tijd bevat en gaf het aan elke denkgeest, opdat elk bepalen kon, vanaf een punt waar de tijd ten einde is, wanneer hij tot openbaring en eeuwigheid wordt bevrijd. We hebben eerder al meermalen herhaald dat je enkel een reis maakt die voorbij is.
Want eenheid moet híer zijn. Welk tijdstip de denkgeest ook voor openbaring heeft bepaald is volkomen onbelangrijk voor datgene wat beslist een constante staat moet zijn, voor eeuwig zoals ze altijd was, teneinde eeuwig te blijven zoals ze nu is. We aanvaarden eenvoudigweg de rol, lang geleden toegewezen en ten volle als volmaakt vervuld gezien door Hem die het draaiboek van de verlossing schreef in de Naam van Zijn Schepper en in de Naam van Zijn Scheppers Zoon.
Wees dankbaar terug te keren, zoals je blij was een moment te gaan, en aanvaard de gaven die genade jou heeft verschaft. Je brengt ze terug naar jouzelf. En openbaring staat daar niet ver vanaf. De komst ervan is verzekerd. We vragen om genade, en om ervaring die voortkomt uit genade. We verwelkomen de bevrijding die zij iedereen biedt. We vragen niet wat niet te vragen valt. We kijken niet verder dan wat genade geven kan. Want dit kunnen we geven met de genade die ons gegeven is.
Ons leerdoel vandaag overschrijdt niet dit gebed. Maar wat kan er in de wereld meer zijn dan wat we vandaag vragen aan Hem die de genade waarom we vragen geeft, zoals die Hem gegeven werd?
Door genade leef ik. Door genade word ik vrij.
Door genade geef ik. Door genade maak ik vrij.
Door genade leef ik. Door genade word ik vrij.
Genade is een aspect van de Liefde van God dat het meest overeenkomt met de toestand die heerst in de eenheid van de waarheid. Het is ‘s werelds meest verheven streven, want het leidt geheel aan de wereld voorbij. Het ligt buiten wat geleerd kan worden, is niettemin het doel ervan, want genade kan niet komen voordat de denkgeest zichzelf opmaakt voor ware aanvaarding. Genade wordt ogenblikkelijk onafwendbaar in hen die een tafel hebben klaargemaakt waar zij zacht neergevlijd en graag ontvangen worden kan, een altaar schoon en heilig voor de gave.
Genade is het accepteren van de Liefde van God in een wereld van ogenschijnlijke haat en angst. Alleen dankzij genade zijn haat en angst voorbij, want genade reikt een toestand aan zo tegengesteld aan alles wat de wereld bevat, dat zij wier denkgeest verlicht is door de gave van genade, niet geloven kunnen dat de wereld van angst werkelijk is.
Genade wordt niet geleerd. De laatste stap moet voorbijgaan aan al wat geleerd kan worden. Genade is niet het doel dat deze cursus nastreeft. Toch maken we ons op voor genade in de zin dat een open denkgeest de Roep om te ontwaken horen kan. Hij is niet hermetisch afgesloten voor de Stem van God. Hij is zich gaandeweg ervan bewust dat er dingen zijn die hij niet kent en is aldus bereid een toestand te accepteren die volledig verschilt van de ervaring waarmee hij bekend is en vertrouwd.
Misschien leek het erop dat we onze uitspraak tegenspraken dat de openbaring van de eenheid van de Vader en de Zoon al is vastgesteld. Maar we hebben ook gezegd dat de denkgeest bepaalt wanneer dat tijdstip zal zijn, en het al heeft bepaald. En toch drukken we jou op het hart te getuigen van het Woord van God teneinde het ervaren van de waarheid te bespoedigen en de komst daarvan te versnellen in elke denkgeest die de effecten van de waarheid op jou ziet.
Eenheid is eenvoudig het idee: God is. En in Zijn Wezen omvat Hij alles. Geen enkele denkgeest bevat iets anders dan Hem. We zeggen: ‘God is’, en doen er dan het zwijgen toe, want in die wetenschap verliezen woorden hun betekenis. Er zijn geen lippen om ze uit te spreken en er is geen deel van de denkgeest onderscheiden genoeg om te voelen dat hij zich nu gewaar is van iets dat niet hijzelf is. Hij heeft zich verenigd met zijn Bron. En als zijn Bron Zelf, is hij alleen maar.
We kunnen hierover absoluut niet spreken, schrijven, en niet eens denken. Het komt tot elke denkgeest, wanneer het totale inzicht dat zijn wil de Wil van God is, volkomen is gegeven en volkomen is ontvangen. Het brengt de denkgeest terug in het oneindige heden, waarin verleden en toekomst niet denkbaar zijn. Het ligt voorbij verlossing, voorbij elke gedachte aan tijd, voorbij vergeving en het heilige gelaat van Christus. De Zoon van God is eenvoudig opgegaan in zijn Vader, zoals zijn Vader in hem. De wereld is er helemaal nooit geweest. De eeuwigheid blijft een constante staat.
Dit gaat de ervaring die we proberen te versnellen te boven. Toch brengt vergeving, onderwezen en geleerd, de ervaringen met zich mee die getuigen dat het tijdstip dat de denkgeest zelf bepaald heeft om alles op te geven behalve dit, nu nabij is. We bespoedigen het niet in die zin dat wat jij zult bieden verborgen was voor Hem die de betekenis van vergeving onderwijst.
Alle leren was reeds in Zijn Denkgeest, volledig en volbracht. Hij zag alles wat de tijd bevat en gaf het aan elke denkgeest, opdat elk bepalen kon, vanaf een punt waar de tijd ten einde is, wanneer hij tot openbaring en eeuwigheid wordt bevrijd. We hebben eerder al meermalen herhaald dat je enkel een reis maakt die voorbij is.
Want eenheid moet híer zijn. Welk tijdstip de denkgeest ook voor openbaring heeft bepaald is volkomen onbelangrijk voor datgene wat beslist een constante staat moet zijn, voor eeuwig zoals ze altijd was, teneinde eeuwig te blijven zoals ze nu is. We aanvaarden eenvoudigweg de rol, lang geleden toegewezen en ten volle als volmaakt vervuld gezien door Hem die het draaiboek van de verlossing schreef in de Naam van Zijn Schepper en in de Naam van Zijn Scheppers Zoon.
Wees dankbaar terug te keren, zoals je blij was een moment te gaan, en aanvaard de gaven die genade jou heeft verschaft. Je brengt ze terug naar jouzelf. En openbaring staat daar niet ver vanaf. De komst ervan is verzekerd. We vragen om genade, en om ervaring die voortkomt uit genade. We verwelkomen de bevrijding die zij iedereen biedt. We vragen niet wat niet te vragen valt. We kijken niet verder dan wat genade geven kan. Want dit kunnen we geven met de genade die ons gegeven is.
Ons leerdoel vandaag overschrijdt niet dit gebed. Maar wat kan er in de wereld meer zijn dan wat we vandaag vragen aan Hem die de genade waarom we vragen geeft, zoals die Hem gegeven werd?
Door genade leef ik. Door genade word ik vrij.
Door genade geef ik. Door genade maak ik vrij.